دتکتور شعله    

دتکتور شعله که در این بخش به بررسی آن خواهیم پرداخت جایگاه آن در دسته‌بندی سیستم‌های اعلام حریق به شرح زیر می‌باشد:

سیستم اعلام حریق

• سیستم اعلام حریق آدرس‌پذیر
• سیستم اعلام حریق متعارف
• دتکتورهای اعلام حریق صنعتی

• • دتکتور کابلی حرارتی
  • دتکتور دود بیم
  • دتکتور شعله
  • دتکتور مکنده دودی لیزری

• هشداردهنده‌های دود و گاز موضعی

همانطور که از نام این کاشف حریق مشخص است، از این نوع سنسور جهت کشف حریق در زمان شکل‌گیری شعله استفاده می‌شود.

در هنگام آتش‌سوزی، علاوه بر دود و حرارت، طیف وسیعی از اشعه ماوراءبنفش (Ultra Violet) و مادون قرمز (Infra-Red) از شعله منتشر می‌شود.

دتکتورهای دود و حرارت فقط مناسب مکان‌های مسقف میباشد و عملکرد آنها وابسته به ایجاد شرایط حریق در حد مشخصی می‌باشد.

دتکتورهای شعله جهت اماکن وسیع، محوطه‌های باز یا با سقف بلند و همچنین انبارهای مواد قابل اشتعال (Flammable liquids)مورد استفاده قرار می‌گیرند.

شایان ذکر است در محوطه‌های باز و یا نیمه باز، وزش باد میتواند مانع از رسیدن دود یا گرما به آشکارسازهای دودی یا حرارتی شود.

اما حسگر شعله بر اثر امواج الکترومغناطیسی فعال می‌شود و تحت تاثیر عواملی مانند باد قرار نمی‌گیرد.

دتکتورهای شعله‌ای می‌توانند این طیف اشعه را حتی در فاصله 60 متری تشخیص دهند و به سرعت هشدار دهند.

 

انواع دتکتور شعله  

• دتکتور ماوراء بنفش(UV Flame Detector)
• دتکتور مادون قرمز (IR Flame Detector)
• دتکتور مادون قرمز/ ماوراء بنفش (UV/IR Flame Detector)

 

دتکتور شعله ماوراء بنفش (UV Flame Detector) 

عملکرد دتکتور شعله ماوراء بنفش (UV Flame Detector) به چه صورت میباشد؟

دتکتورهای شعله ماوراء بنفش حسگرهایی هستند که می توانند حضور شعله یا آتش را با تشخیص پرتو ماوراء بنفش تولید میشود توسط شعله شناسایی کنند و به آن واکنش نشان دهند.

تابش ماوراء بنفش یک نوع تابش الکترومغناطیس است که طول موج آن کوتاه تر از نور قابل رؤیت اما بلندتر از پرتوهای ایکس است.

تابش ماوراء بنفش برای چشم انسان قابل رؤیت نیست اما با حسگرهای خاص قابل تشخیص است.

انواع مختلف آتش سطوح مختلفی از تابش ماوراء بنفش بسته به نوع سوخت و دمای شعله تولید می کنند.

برخلاف دتکتورهای دود که به تشخیص ذرات دود در هوا تکیه می کنند.

دتکتورهای شعله ماوراء بنفش می توانند شعله‌هایی با دود کم یا بدون دود را تشخیص دهند مانند: آتش های ناشی از مواد گازی و الکلی

دتکتورهای شعله ماوراء بنفش از یک یا چند حسگر ماوراء بنفش برای اندازه گیری شدت و فرکانس تابش ماوراء بنفش استفاده می کنند.

بسته به نوع دتکتور شعله ماوراء بنفش ، حسگرها می توانند تک فرکانس یا چند فرکانس باشند.

آشکارسازهای شعله ماوراء بنفش تک فرکانس از یک حسگر استفاده می کنند.

تابش ماوراء بنفش را در یک طول موج خاص ، معمولا 185-260 نانومتر ، که با بالاترین تولید آتش های هیدروکربنی مطابقت دارد ، اندازه گیری می کند.

آشکارسازهای شعله ماوراء بنفش چند فرکانس از چندین حسگر استفاده می کنند.

ابش ماوراء بنفش را در طول های موج مختلف در سطح طیف ماوراء بنفش اندازه گیری می کنند ، که به آنها اجازه می دهد تا شعله های گسترده‌تری را تشخیص دهند.

 

دتکتور شعله مادون قرمز  (IR Flame Detector) 

دتکتورهای شعله مادون قرمز با تشخیص پرتو مادون قرمز تولید شده  توسط شعله یا آتش کار می کنند.

پرتو مادون قرمز یک نوع تابش الکترومغناطیس است که طول موج آن بلندتر از نور قابل رؤیت اما کوتاه‌تر از مایکروویو است.

تابش مادون قرمز برای چشم انسان قابل رؤیت نیست اما با حسگرهای خاص قابل تشخیص است.

انواع مختلف آتش بسته به نوع سوخت و دمای شعله سطوح مختلفی از تابش مادون قرمز تولید می کنند .

به عنوان مثال ، آتش‌های فلزی بیشتر از آتش‌های هیدروکربنی تابش مادون قرمز تولید می کنند.

 

عملکرد دتکتور شعله مادون قرمز  (IR Flame Detector) به چه صورت میباشد؟ 

دتکتورهای شعله مادون قرمز از یک یا چند حسگر مادون قرمز برای اندازه گیری شدت و فرکانس تابش مادون قرمز استفاده می کنند.

بسته به نوع آشکارساز شعله مادون قرمز ، حسگرها می توانند تک فرکانس ، دو فرکانس (دتکتور شعله دوگانه IR2 ) یا چند طیف (دتکتور شعله سه گانه IR3 )  باشند.

دتکتورهای شعله مادون قرمز تک فرکانس از یک حسگر استفاده می کنند.

تابش مادون قرمز را در یک طول موج خاص ، معمولا 4.3 میکرومتر ، که با بالاترین تولید آتش های هیدروکربنی مطابقت دارد ، اندازه گیری می کند.

آشکارسازهای شعله مادون قرمز دو فرکانس (IR2) از دو حسگر استفاده می کنند.

تابش مادون قرمز را در دو طول موج مختلف ، معمولا 4.3 و 2.7 میکرومتر ، که به ترتیب با بالاترین تولید آتش های هیدروکربنی و هیدروژنی مطابقت دارد ، اندازه گیری می کنند.

دتکتورهای شعله مادون قرمز چند طیف (IR3) از چندین حسگر استفاده می کنند.

تابش مادون قرمز را در طول موج ‌های مختلف در سطح طیف مادون قرمز اندازه‌گیری می کنند که به آنها اجازه می‌دهد تا شعله‌های گسترده‌تری را تشخیص دهند.

آشکارسازهای شعله مادون قرمز از الگوریتم‌های پیچیده‌ای برای تجزیه و تحلیل سیگنال‌های حسگرها و تعیین وجود یا عدم وجود شعله استفاده می کنند.

الگوریتم‌ها به دنبال ویژگی‌های خاص شعله ها هستند ، مانند: فرکانس چشمک زدن ، دامنه مدولاسیون ، توزیع مکانی و تغییرات زمانی. الگوریتم ها همچنین نویز پس زمینه و تداخل از سایر منابع تابش مادون قرمز ، مانند نور خورشید ، نور مصنوعی ، اشیاء داغ یا بازتاب را فیلتر می کنند.

 

چگونه آشکارسازهای شعله مادون قرمز می توانند شما را از خطرات آتش سوزی محافظت کنند؟

آشکارسازهای شعله مادون قرمز حسگرهایی هستند که می توانند حضور شعله یا آتش را با تشخیص پرتو مادون قرمز تولید شده توسط شعله تشخیص دهند و به آن واکنش نشان دهند.

بر اساس استاندارد  NFPA آمریکا ، دتکتورهای دود که به درستی نصب و نگهداری می شوند نقش حیاتی در کاهش مرگ و مصدومیت های ناشی از آتش سوزی دارند.

با این حال دتکتورهای دود برای محافظت شما از همه انواع آتش  مانند آتش های فلزی یا هیدروکربنی کافی نیستند و دتکتورهای شعله IR کاربرد دارند.

 

دتکتور شعله مادون قرمز/ ماوراء بنفش  (UV/IR) 

چگونه آشکارسازهای شعله ماوراء بنفش/ مادون قرمز می توانند سیستم اعلام حریق شما را ارتقاء دهند؟

اگر می خواهید سیستم اعلام حریق خود را بهبود بخشید ، دتکتورهای شعله ماوراء بنفش / مادون قرمز بهترین گزینه است.

دتکتورهای شعله ماوراء بنفش / مادون قرمز حسگرهایی هستند که می توانند حضور شعله یا آتش را با تشخیص هر دو پرتو ماوراء بنفش و مادون قرمز تولید شده توسط شعله را تشخیص دهند.

در شرایطی که دتکتورهای دود برای محافظت شما از همه انواع آتش مانند آتش‌های هیدروکربنی ، هیدروژنی ، فلزی یا الکلی کافی نیستند ، دتکتورهای UV/IR کاربرد دارند.

 

چگونه آشکارساز شعله مناسب را انتخاب کنید

انواع مختلفی از دتکتورهای شعله در بازار موجود هستند که هر کدام ویژگی ها و مشخصات خاص خود را دارند. برای انتخاب مناسب برای کاربرد خود ، باید برخی از عوامل را در نظر بگیرید مانند:

• نوع و اندازه آتشی که می خواهید تشخیص دهید

انواع مختلف آتش سطوح مختلفی از پرتو ماوراء بنفش و مادون قرمز را تولید می کنند ، بنابراین باید یک دتکتور شعله را انتخاب کنید که به نوع آتشی که می خواهید تشخیص دهید حساس باشد.

به عنوان مثال، اگر می خواهید آتش های گازی را تشخیص دهید ، به یک آشکارساز شعله ماوراء بنفش نیاز دارید که بتواند تابش ماوراء بنفش با شدت پایین را تشخیص دهد.

اگر می خواهید آتش های روغنی را تشخیص دهید ، به یک آشکارساز شعله ماوراء بنفش نیاز دارید که بتواند تابش ماوراء بنفش با شدت بالا را تشخیص دهد.

• فاصله و زاویه بین آشکارساز شعله و منبع آتش

هر چه فاصله و زاویه بین دتکتور شعله و منبع آتش بیشتر و گسترده تر باشد ، شدت تابش اشعه ماوراء بنفشی که به حسگر می رسد کمتر می شود.

بنابراین ، باید یک آشکارساز شعله را انتخاب کنید که حساسیت بالا و دید گسترده ای داشته باشد تا یک منطقه بزرگ را پوشش دهد.

• شرایط محیطی که آشکارساز شعله در آن نصب خواهد شد

حضور نور خورشید ، نور مصنوعی ، گرد و خاک ، رطوبت یا سایر مواد می تواند با تابش اشعه ماوراء بنفش و مادون قرمز تداخل داشته باشد و عملکرد آشکارساز شعله را تحت تأثیر قرار دهد.

بنابراین باید یک آشکارساز شعله را انتخاب کنید که ایمنی بالا و درصد آلارم کاذب کمتری داشته باشد.

 

برخی از مزایای آشکارسازهای شعله  

• تشخیص سریعتر شعله نسبت به دتکتور دود و کاهش یافتن خسارات و خطرات انتشار آتش
• کاهش آلارم کاذب ناشی از گرد و خاک یا سایر منابعی که ممکن است دتکتورهای دود را فعال کنند.
• قابلیت کار در شرایط سخت مانند دما ، رطوبت بالا که دتکتورهای دود ممکن است به درستی عمل نکنند.
• توانایی شناسایی آتش سوزی‌های هیدروکربنی، هیدروژنی و فلزی
• قابلیت تشخیص شعله هایی که کم یا بدون دود هستند ، مانند آتش های فلزی یا هیدروکربنی
• قابلیت تشخیص شعله‌های پنهان توسط دود یا سایر موانع مانند پنجره
• قابلیت تشخیص شعله از فواصل و زوایای دور و گسترده و استفاده از تعداد کمتری آشکارساز برای پوشش یک منطقه بزرگ

امیدواریم از این مقاله درباره چگونگی بهبود ایمنی آتش سوزی با استفاده از آشکارسازهای شعله لذت برده باشید.

حالا شما می دانید که آشکارساز شعله چیست و چگونه کار می کند ، چه مزایایی دارد و چگونه باید آن را انتخاب کنید.

اگر هر سوال یا نظری دارید ، لطفا در قسمت زیر آن را بیان کنید. و فراموش نکنید که این مقاله را با دوستان و خانواده خود که ممکن است از آن بهره مند شوند به اشتراک بگذارید.